Γαμημένη Republique. Τώρα βρήκαν να κάνουν ανακαίνιση… και μόνο στη γραμμή 3 που μας βολεύει… Επαναπροσδιορισμός της πορείας. Συνεχίζουμε με τη γραμμή 3 μέχρι Art et Metiers και μετά αλλαγή πάλι και μετά βλέπουμε. 3 αλλαγές είναι πάρα πολλές, σίγουρα κάνουμε κάτι λάθος.
Και το νεράκι έχει 1,70. Δελεαστική τιμή, είναι και Εβιάν. Το λέω με προφορά να μην με κοροϊδεύουν, σαν το Temple που γίνεται Ταμ. Φτάνουμε στο μουσείο. Πολύ μουσείο έπεσε τελευταία. Πολύ μπιστρό, πολύ ποδαρόδρομος. Αγκομαχώντας και με όλο και περισσότερα διαλείμματα τελειώνει και η βόλτα. Σίγουρα όλοι μας θα προτιμούσαμε να κουράζαμε τα πόδια μας στη Βουλώνη. Υπεύθυνη η βροχή που μας κλείνει στα κτίρια.
Τρόπος του λέγειν δλδ, γιατί στα -καλά κρυμμένα, είμαστε ανοιχτά μόνο Παρασκευή Σαββάτο Κυριακή- μπαράκια, έπρεπε να είσαι έξω απο το κτίριο για να καπνίζεις. Αυτό που λένε ότι θα γίνει σε κανα μήνα και σε μας, αλλά δεν το βλέπω;! Αυτό. Και βλέπεις ένα μπαράκι που είναι μια χαρά! Και παίζει και μουσική, όχι να την βγάλεις στη μούγκα! Και βλέπεις ένα άδειο τραπέζι! Και μπαίνεις μέσα και κάθεσαι! Και έρχεται απ’έξω ένας τυπάς και καταλαβαίνεις ότι όλη η παρέα του είναι έξω και καπνίζει και πιάνεις άλλο τραπέζι.
Αφίσες παντού για εκθέσεις, μουσεία, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και υπολογίζεις που σε παίρνει να πας, που θέλεις να πας, που μπορείς να πας, και τρέχεις… και κατεβαίνεις στο Ατένα και βλέπεις πρώτη αφίσα τον Βέρτη και ξενερώνεις απίστευτα. και θέλεις να πατήσεις το κουμπί, να γυρίσεις 2-3 κεφάλαια πίσω και να ξαναξαπλώσεις στο «χωράει και 4 άτομα» κρεβάτι της Σελίν.
Και να πας με την Ρ στο εμπορικό να ψάχνεις το coffee moulin των 200 watt και να θέλεις να φύγεις απο κει μέσα τρέχοντας, όχι γιατί βαριέσαι αλλά γιατί το αηδιαστικό εμπορικό σου θυμίζει τόσο πολύ την πατρίδα, ενώ ξέρεις ότι σε απόσταση αναπνοής βρίσκεται πάρκο ή μουσείο ή στην τελική ο Κινέζος με τον μπουφέ του στα 12,70 για να φας μέχρι σκασμού.
Και μετά για κρασί στο διαμέρισμα της Ε που βλέπεις την πόλη πιάτο απο τον 28ο. Και μετά πάλι πίσω με το μετρό, να προλάβεις πριν κλείσει στις 00:30. Και βλέπεις συνέχεια αυτά τα κοινόχρηστα ποδήλατα, που μόνο κοινόχρηστα δεν είναι γιατί πρέπει να έχεις πιστωτική, να έχεις τουλάχιστον 200 ευρώ μέσα σε περίπτωση ατυχήματος, να έχεις κάρτα μόνιμου κατοίκου και τέλος να το επιστρέψεις μετά απο μισή ώρα γιατί αλλιώς θα χρεωθείς με την ώρα. Καλή φάση θα ήταν το ποδηλατάκι… παντού ποδηλατόδρομοι, θα έκαναν πολύ πιο ωραία την ξενάγηση μας.
Και τέλος αγοράζεις σουβενίρ. 2 κρασιά για 50 ευρώ και μικρές αφισούλες και παίρνεις λατερνάκια. Ένα παίρνω εγώ, ένα η Α και ένα ο Μ που ήθελε να πάρει κάτι παραμύθια στην Μπρέιλ αλλά ας όψεται το budget. Είναι ίσως τα πρώτα πράγματα που αγοράζουμε για τους εαυτούς μας… Έτσι είναι αυτά!
Next stop Άμστερνταμ, πιθανόν!
Fukuru 