Άντε και καλή τύχη μάγκες!

Καλή χρόνια guys! Καλά να μας μπει!

In 3D

Εψές πήγαμε και είδαμε το Avatar του James Cameron. Η προηγούμενη ταινία που είχε σκηνοθετήσει ο κύριος ήταν ο Τιτανικός εν έτει 1997.
Και εκεί που περιμέναμε πως και πως το Battle Angel Alita μας παρουσιάζει το Avatar, in 3d. 12 ευρώ το εισητήριο. Αλλά σ’αυτό δεν φταίει ο σκηνοθέτης. Ίσως να είναι και το μόνο πράγμα για το οποίο δεν φταίει.

Αρχίζουμε. Η ταινία εάν δεν έχει ιστορία δεν λέει. Η συγκεκριμένη όχι μόνο δεν είχε story της προκοπής, σενάριο κλπ. ήταν και βουτηγμένη μέσα στα κλισέ όσο δεν πάει. Δεν έγινε τίποτα μα τίποτα που να έβγαινε έστω και λίγο απο τα πλαίσια του κλισέ. Αν του πήρε 4-5 χρόνια για να δημιουργήσει αυτό το πράμα, τί να πω. Μία ομάδα απο 4-5 επιστήμονες μελετάει τον πλανήτη. Εταιρεία ενδιαφέρεται για το ορυκτό που υπάρχει στον πλανήτη και υπάρχουν και οι πεζοναύτες για να προστατέψουν τον κόσμο σε αυτόν τον απίστευτα εχθρικό πλανήτη. Όταν ξεκινάει η επίθεση απο τους πεζοναύτες, οι επιστήμονες απορούν έκπληκτοι γιατί επιτίθενται… μάλιστα.

Περνάμε και στο 3d που ήταν το μοναδικό σημείο που άξιζε. Αν και είπε ότι η ταινία δεν είχε σκηνοθεσία που να εξυπηρετεί το 3d κάτι τέτοιο δεν είδαμε ούτε σε ένα δευτερόλεπτο σ’όλη την προβολή. Προσπάθησε να το καλύψει βεβαίως οπότε και σε αρκετές σκηνές που περίμενες τα βέλη να περνάνε μέσα απ’την οθόνη, κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Τα καλύτερα στοιχεία ήταν ο ήχος, όπου στην σκηνή του βομβαρδισμού του δέντρου ήταν απίστευτος και η ψηφιακή δημιουργία του νερού. Απλά τέλειο! Επιστρέφοντας σπίτι δεν μπορούσα να θυμηθώ ούτε νότα απο την μουσική της ταινίας… οπότε ή δεν υπήρχε καθόλου (πράγμα δύσκολο) ή ήταν εντελώς τρισάθλια.

Οπότε συνοψίζοντας θα μπορούσα να πω ότι μπορούσε να βγάλει μία full 3d ταινία και να διασκεδάζεις στην κάθε σκηνή και ας μην είχε καμμιά ιστορία, παρά να προσπαθήσει ανεπιτυχώς να δημιουργήσει την επόμενη saga που δυστυχώς θα φάμε στη μάπα για πολλά χρόνια ακόμη. Οπότε 2/5 μόνο και μόνο για το 3d.

Βιβλιοδιάβασμα

Επιστροφή στην πατρίδα με ελαφρά καθυστέρηση πτήσης και επιστροφή στην δουλειά του πατέρα με ολοκαίνουρια οθόνη υπολογιστή να περιμένει πακεταρισμένη την απελευθέρωση της και αναμνήσεις να τρέχουν στο μυαλό σαν το Eurostar πριν αυτό σταματήσει τα δρομολόγια. That killed me.

Εεεε ναι λοιπόν, διάβασα βιβλίο. Μην το κοροϊδεύετε, διάβασα το The Catcher in the Rye. Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι το τελείωσα σε 1 βδομάδα. Πράγμα απίστευτα απίστευτο για την αφεντιά μου. Πως λέμε ότι τρέχω με ταχύτητα φωτός κλπ.; Κάπως έτσι.
Ωραίο, συμπαθέστατο αλλά δεν το έπιασα και πολύ το νόημα ρε φιλάρα. Εκτός και αν αυτό που έπιασα είναι και τίποτα άλλο… Ίσως διαβάσω κάποια απο τα χιλιάδες essays που έχουν γραφτεί για το συγκεκριμένο δημιούργημα.
Να μάθω και εγώ επιτέλους τί ήθελε ο Holden. Ίσως πάλι πιάσω τα ρεβόλβερ μου και έχουμε πραγματικά καλά Χριστούγεννα. I just felt like it.

Alt all the way!

Πρόσφατα γνωστός με ενημέρωσε για το online radio της AOL.
Πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα με όλων των ειδών μουσική και διάφορα άλλα καλούδια. Εννοείται κόλλησα με 90’s alternative για να θυμηθώ και τα νιάτα μου!
Και εννοείται ότι πρώτη μέρα έπαιξε δύο απο τα απίστευτα κομμάτια εκείνης της εποχής που ήταν κρυφά διαμάντια!

Ελπίζω να αρέσουν και σε σας! Αααα ρε γκραντζιά αθάνατη!!!

Τί να πεις…

Δεν μπορείς να πεις και πολλά… εγώ δλδ! Άλλοι τα λένε καλύτερα, πολύ καλύτερα.
Πολλά μα πάρα πολλά τα γεγονότα. Ο Προ-πο-τζής μιλάει για στάνταρ επιτυχία. Με 1000 προσαγωγές και 150 συλλήψεις περίπου «πέτυχε» το σχέδιο…
Μόνο το άσυλο είναι εμπόδιο στο δρόμο τους πλέον.
Πρωταγωνιστές, ο μπάτσος ματατζής νοικοκύρης οικογενειάρχης χριστιανός ορθόδοξος που θέλει απλά να τελειώσει η βάρδια του και να πάει σπίτι στα παιδιά και την γυναίκα του. Τί «χαριτωμένα» που τα έλεγε. Και απο την άλλη η κουκούλα. Που δεν είπε πολλά. Κυρίως δεν είπε σημαντικά. Εκτός και αν τα είπε και δεν τα έδειξαν.

Τέλος πάντων, ένα μόνο παραμένει: